Ontladen over onderdrukkersmateriaal
Ons onderlinge liefdevolle contact is enorm belangrijk. We moeten de relatie met de mensen die we koesteren vasthouden. Dat kan met iedereen zijn!. Dit moeten we doen om grote problemen het hoofd te kunnen bieden. Een daarvan is de aantrekkingskracht om ons te gedragen als onderdrukker, en dat is een pijnpatroon.
Ieder van ons heeft vroeger wel gehandeld op basis van pijn en daarmee een ander onderdrukt. Misschien hebben we een jongere broer of zus gekwetst, of misschien was het wel een huisdier of een ander onschuldig wezen. Door dit te doen werden we zelf beschadigd. Het liet ons verward en alleen achter, en we voelden ons gemeen, schuldig en slecht over onszelf. We verstopten het gebeurde en praatten er niet meer over. We werden misschien gestraft voor ons gedrag, maar we kregen niet de aandacht en de sessies die we nodig hadden.
We hebben allemaal niet-ontladen onderdrukkersmateriaal. Met een beetje geluk kunnen we eraan denken om erover te ontladen. Maar onze patronen zorgen ervoor dat we het vergeten. We hebben de neiging om er niet regelmatig aan te werken, tenzij we betrapt worden wanneer we ons er schuldig aan maken. Het is waarschijnlijker dat we er alleen over ontladen tijdens workshops die daar bewust voor zijn opgezet.
Onlangs heeft een voornamelijk witte menigte bij het Capitool in de V.S. uiting gegeven aan hun gekwetstheid en onderdrukking. Woedende witte mensen, die zich slachtoffer voelden, richtten zich op iedereen die hen in de weg stond: medewerkers van het Congres, politie, willekeurige mensen.
Voor wij die wit zijn: dat zijn onze mensen. We kunnen ze niet in de steek laten of ons van hen distantiëren. Ze hadden geen preek nodig over klasseonderdrukking. Hun gedrag moest gestopt worden. Ik weet niet hoe we dat bij een massa moeten doen. Maar ik weet wel dat dat het werk is dat wij witte mensen moeten doen.
Dit betekent dat we onze familieleden, onze buren en de mensen met wie we werken moeten proberen te bereiken, ook degenen voor wie we misschien bang zijn. Om de samenleving vooruit te helpen, mogen we ons niet afkeren van deze mensen, ze negeren, kleineren of vergeten. In plaats daarvan moeten we begrijpen hoe slecht zij behandeld zijn, hoe onderdrukt en uitgebuit ze zijn. We moeten ons verzetten tegen de manier waarop ze behandeld worden, daar een eind aan maken en hen de middelen verschaffen die zij nodig hebben om van hun pijn te herstellen.
Ik moedig ons allen aan om een tijdlang consequent en misschien wel uitsluitend te werken aan onderdrukkersmateriaal. We kunnen teruggaan naar de eerste keer dat we iemand onderdrukten. We kunnen besluiten om nooit meer te handelen op basis van onderdrukkersmateriaal.
Als we hier consequent en ‘vroeg’ over ontladen, zullen we ontdekken dat we nooit anderen hebben willen kwetsen en dat ook niemand anders dat wilde doen. We kunnen leren om boze individuen, zelfs een boze groep, bedachtzaam en met vrije aandacht tegemoet te treden.
Wat is je eerste herinnering aan het onderdrukken van iemand?
Present Time 204, juli 2021
Overgenomen van de HC e-maillijst voor leiders van katholieken en de lijst voor internationale bevrijdings- en ‘commonality’-referentiepersonen
- - - -