Het doelwit van zowel racisme als genocide
Ik heb mezelf de vraag gesteld: ‘Wat zou het werkelijk betekenen om een bondgenoot te zijn van zwarte mensen en Aziaten die, al dan niet vrijwillig, immigranten zijn op dit continent?’ Ik heb één sessie per week gewijd aan deze vraag, om alle opkomende gevoelens te ontladen en te proberen nieuw denken te formuleren.
Tot op heden is wat ik ik bedacht heb dat er een duidelijk onderscheid gemaakt kan worden tussen racisme en genocide. ‘Gekleurde mensen’ zijn het doelwit van een racismepolitiek, in een poging hen te onderwerpen en beschikbaar te houden om ‘het werk te doen’. Genocide is een beleid waarbij mensen worden gedood zodat de onderdrukker de ‘nodige’ middelen kan krijgen.
Als inheemse mensen zijn we het doelwit van zowel het racistische als het genocide-beleid. We hebben veel langer geleefd onder het genocide-beleid, en omdat het onderwijssysteem en de media ontkennen dat er een dergelijke politiek bestaat, hebben we alleen de 'taal van het racisme' gehad om te proberen onszelf en onze strijd om het bestaan uit te leggen. Ik moedig elke inheemse counseler aan om in sessies te proberen om het volgende voor jezelf duidelijk te krijgen: is wat ik aan het ontladen ben verinnerlijkt racisme of verinnerlijkte genocide?
De pijn die verband houdt met racisme gaat over mijn huidskleur, mijn haar, mijn vermogen om een baan te hebben en mijn intelligentie. Het is pijn die komt door 'stomme' opmerkingen zoals: 'Hé, squaw, waarom ga je niet terug naar de rez?'
Pijn met betrekking tot genocide omvat geïnternaliseerde patronen over ‘doden of gedood worden’, over mezelf pijn doen of verdoven (verslavingen) in plaats van terechte verontwaardiging te ontladen (het patroon zegt dat het beter is mezelf pijn te doen dan iemand anders), over zelfmoord, over de enorme opeenhoping van niet-ontladen verdriet over de dood van familie, van de gemeenschap en van stammen en over het patroon dat zegt: ‘Ik ben dood en doe gewoon alsof ik leef.’
Ik denk dat als we duidelijker krijgen over welk kernthema we moeten ontladen en over hoe de pijn binnengekomen is, dat de bevrijding van inheemse mensen veel sneller zal gaan.
White Earth Anishinaabe
Minneapolis, Minnesota, VS.
Uit PT nr. 119, april 2000
- - - -