Internationale referentiepersonen voor de bevrijding van klasse-onderdrukking werken samen om klassisme te beëindigen
(ILRPs of Class Working Together to End Classism)
E-mail aan de HC e-maillijst voor World Wide Change d.d. 17-01-2019
(Freeport Maine VS)
Hallo allemaal,
Samenvatting:
De Internationale referentiepersonen (ILRP’s) voor de bevrijding van klasse-onderdrukking hebben drie grote workshops geleid in Noord-Amerika en Continentaal Europa, en twee andere workshops met twee of drie van ons.
Dan Nickerson, de ILRP voor de arbeidersklasse, was de hoofdleider. Gwen Brown, de ILRP voor mensen die arm opgegroeid zijn, Sean Ruth, de ILRP voor de middenklasse en Jo Saunders, de ILRP voor de bezittende klasse hebben ook klassen en groepen geleid.
Hier volgt een korte samenvatting van wat we hebben geleerd. Meer gedetailleerde beschrijvingen en uitleg van elk van de genummerde punten zullen in volgende berichten verschijnen.
Tekst:
- Het vertellen van je levensverhaal vanuit een klasse-perspectief is zinvoller dan proberen te achterhalen van welke klasse je bent.
Het beantwoorden van de vraag: “Wat heb jij met de arbeidersklasse?” is een goede manier om te beginnen. Het zou moeten gaan over de sterke punten van jouw klasse-achtergrond, het ‘vervelende stemmetje in je hoofd’ (pijnpatroon) dat je hebt meegekregen door je opvoeding en een andere factor die heeft bijgedragen aan jouw ervaringen met klasse.
- De leiders van een workshop over het beëindigen van klassisme moeten aan het begin van de workshop mensen die deel uitmaken van de meerderheid van de wereldbevolking, inheemse mensen en andere belangrijke onderdrukte groepen centraal stellen. Maar er is vervolgens nog meer nodig.
De 'sub-onderdrukkingen' van het klassisme zijn bedoeld om ons verdeeld te houden en ons tegen elkaar op te zetten, zodat het klassensysteem als geheel niet omvergeworpen wordt.
We leren dat we dit kunnen doen, als we de blauwdruk van deze e-mail volgen.
- Mensen die rechtstreeks betrokken zijn bij de productie van goederen en diensten (soms ‘huidige arbeiders’ genoemd) maken voor minder dan 10% deel uit van de HC-gemeenschap. Er zijn in HC meer mensen uit de bezittende klasse dan mensen uit de groep van huidige arbeiders. Zij vormen de overgrote meerderheid van de arbeiders over de hele wereld.
Dus voor 90% van de mensen die nu in HC zitten, betekent het ontladen over klassisme werken aan onderdrukkersmateriaal, omdat de meesten van ons niet meer arm of huidige arbeidersklasse zijn.
- Het gevoel ‘erbij te horen’ of ‘er niet bij te horen’ is een van de eerste patronen die we allemaal meegekregen hebben door het klassisme. Dat gevoel zal voor ieder van ons opkomen als we dit werk doen.
Deze gevoelens zijn echter niet van belang voor het werk. Vogels horen er bij, vissen horen er bij, rotsen horen er bij bloemen horen er bij, jij hoort erbij. Het gevoel ergens niet bij te horen is een pijnpatroon dat ons opgedrongen is.
- In een klassenmaatschappij is ‘opwaartse mobiliteit’ (hogerop komen qua sociale status en rijkdom) een graadmeter voor succes. In de huidige versie van de klassenmaatschappij worden we allemaal aangemoedigd om hogerop te komen.
Opwaartse mobiliteit brengt een hoge prijs met zich mee. De prijs die je misschien moet betalen is het verlies van je familie en je cultuur, het verlies van je taal en van je persoonlijke identiteit, assimilatie, verlies van het contact met alle mensen, gevoelens van ‘er niet bij horen’, het verlies van integriteit en van de zin van het leven, verslaving aan consumptie en een ecologisch niet-duurzame levensstijl.
De meesten van ons in HC hebben gekozen voor, of zijn gedwongen tot opwaartse mobiliteit.
De meesten mensen in HC zijn rijk als je het vergelijkt met de rest van de wereld.
De meeste HC-ers van nu ervaren een scheiding van huidige arbeiders en arme mensen. Dat is de prijs van opwaartse mobiliteit. We ervaren allemaal segregatie door klasseverschil.
- De nieuwe klassisme-doelstelling van de Wereldconferentie van 2018 is bedoeld om ons werk niet meer te focussen op ‘identiteit’ (‘waar hoor ik bij?, van welke klasse ben ik?’), maar om ons vrij te maken van de rol die we toebedeeld gekregen hebben door de klassenmaatschappij.
De doelstelling biedt een andere manier om ons te ontdoen van de pijnpatronen die ons worden opgelegd door klasse: om onszelf vrij te maken van de rol die ons door de samenleving wordt opgelegd.
Wat zijn voorbeelden van deze rollen voor mensen van verschillende klassen?
Bezittende klasse: rijkdom vergaren door de economische, sociale en politieke instellingen van de samenleving te beheersen.
Middenklasse: zorgen voor het faciliteren of handhaven van de geldstroom die gaat van degenen die de rijkdom creëren (huidige arbeiders) naar degenen die de rijkdom vergaren (de bezittende klasse).
Arbeidersklasse: rijkdom creëren en toch onderdanig blijven aan de onderdrukkende en irrationele aard van het werk.
De armen: gebruikt worden als een voorbeeld van wat er kan gebeuren met mensen die zich niet onderwerpen aan hun rol bij het in stand houden van een klassenmaatschappij. Het bestaan van arme mensen wordt gebruikt om ons allemaal de schuld te geven van ons falen om te gedijen in een onwerkbaar systeem. Armoede zorgt ervoor dat er altijd aanbod van goedkope arbeid is.
Het doel voor mensen van alle klassen is nu om erachter te komen hoe we onszelf kunnen vrijmaken van deze onderdrukkersrol, waarvan we steeds gehoord hebben dat die noodzakelijk is. Sommige specifieke suggesties worden gedaan in de doelstelling.
- De laatste regels van de ‘doelstelling om klassisme te beëindigen’ dagen ons uit om een juist begrip van de klassenmaatschappij uit te dragen en de noodzaak om deze te beëindigen. We moeten ons over dit onderwerp laten horen.
Het oorspronkelijke doel van de vakbondsbeweging was vooral om de arbeidersklasse te informeren over de aard van hun onderdrukking en over de aard van de klassenmaatschappij, en waarom die niet werkt.
De aanval op vroegere bewegingen om een einde te maken aan onderdrukking, met name geholpen door antisemitisme, en vooral de aanvallen op de vakbonden hebben geleid tot een gebrek aan begrip van de aard en het doel van de klasse-onderdrukking.
Het heeft ons beroofd van de woorden om over dit onderwerp te praten. De woorden ‘communisme’, ‘socialisme’ en ‘democratie' zijn opzettelijk verwrongen en vervalst zodat ze geen duidelijke betekenis meer hebben voor de meeste mensen.
We moeten onze eigen woorden en ook onze stem vinden om mensen te helpen de onwerkbaarheid van de huidige economie beter te laten begrijpen.
Wij kunnen nu het werk oppakken dat oorspronkelijk het werk was van de vakbonden, namelijk educatie en mensen organiseren tegen klasse-onderdrukking.
- Wij beschikken over een model voor het systematisch organiseren van dit werk en we hebben voorbeelden van het uitvoeren hiervan in de arbeidersklasse die succesvol waren.
Ik zal deze genummerde onderwerpen opsplitsen in vervolg e-mails.
- - - -